- 28 Jul 2012 |
- By 8 Days
ငယ္စဥ္ ေမြးဖြားရာ ဇာတိၿမိဳ႕ ကေလးကုိ လူတုိင္း ခ်စ္ျမတ္ႏုိး တြယ္တာ တတ္ၾက ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လို႔ ပညာဆည္းပူးဖုိ႔၊ ဘဝ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း ရွာေဖြဖုိ႔အတြက္ မိမိရဲ႕ဇာတိၿမိဳ႕ကုိ စြန္႔ခြာလို႔ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးကုိ ေရာက္လာခဲ့တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ကုိယ္စီနဲ႔ေပါ့။ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘယ္ကာလမွာပဲမဆုိ ကုိယ့္ရဲ႕ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကုိ လြမ္းတမ္းတစိတ္ေတာ့ ျဖစ္မိတတ္ၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပမွာ အလုပ္ေတြေမာလုိ႔ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာရယ္လုိ႔ ျပန္ေတြးမိရင္ ကုိယ္ဇာတိက ငယ္ဘဝေတြဆုိရင္ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။
“ေကာင္းကင္ထက္က ပန္းတစ္ပြင့္” ဇာတ္ကားႀကီး သြား႐ိုက္တုန္းက ႐ႈခင္းေလးေတြက အရမ္းလွတာပဲ။ မုိးကုတ္ေတာင္ေပၚက ေညာင္ပင္အႀကီးႀကီးမွာ သြား႐ိုက္ၾကတာေလ။ အဲဒီ႐ႈခင္းေလးေတြဆုိရင္ အရမ္းသတိရမိတယ္။ မုိးကုတ္မွာ ထက္ရဲ႕ အစ္မဝမ္းကြဲေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္ ျပန္လာတုန္းကဆုိရင္ ထက္ထက္ႀကိဳက္တဲ့ ပံုစံေလးေတြေတာင္ ခ်ဳပ္ေပးလုိက္ေသးတယ္။ ထက္ထက္ကုိ ႀကိဳဆုိၾကသလို ထက္ထက္ရဲ႕ အစ္မဝမ္းကြဲေတြကုိလည္း ထက္ထက္က အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္သလုိ စိတ္ထဲမွာလည္း ဝမ္းလည္းဝမ္းသာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အဲဒီလုိပဲ။ “ဟယ္..နင္က ဒါေလး ႀကိဳက္တတ္တယ္မဟုတ္လား၊ နင္ႀကိဳက္တဲ့ ဥစၥာေလးေတြ ခ်က္ေပးမယ္ေနာ္။ နင္ႀကိဳက္တဲ့ ေခါက္ဆြဲေလး လုပ္ေပးမယ္ေနာ္” လုိ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲမွာဝမ္းသာတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာတယ္။ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးကတည္းက စၿပီး ၁၂ ႏွစ္ ၁၃ ႏွစ္ထိ ေနခဲ့ပါတယ္။
ကေလာင္ - ထြန္းျမင့္ေဇာ္
No comments:
Post a Comment